Filmaster

Coppolę rozgrzesza tylko to, że jest Coppolą i w sumie może sobie robić, co tak właściwie chce. W tym złe filmy. przeczytaj recenzję

"Furiosa" to pozycja absolutnie kapitalna. Szukająca świeżych bodźców, innych perspektyw, w końcu - nadająca nowych znaczeń pod względem fabularnym późniejszemu poprzednikowi. przeczytaj recenzję

"Le Deuxième Acte" to jeden z najlepszych filmów otwarcia, jaki w ostatnich latach wybrano na festiwalu w Cannes. Jest lekki, całkiem rozrywkowy, autotematyczny i - co najważniejsze - krótki. przeczytaj recenzję

Guadagnino uczynił emocje najważniejszym bohaterem tej historii i dlatego wyniki sportowe, ale też sam sport, nie mają w nim takiego znaczenia. przeczytaj recenzję

Odmieniany przy tym filmie przez wszystkie przypadki rozpropagowany przez Hannę Arendt epitet 'banalność zła' to zaledwie punkt wyjścia do interpretacyjnych wycieczek. przeczytaj recenzję

Odświeża nieco już zapomnianą formułę filmu politycznego. Kina, pozostającego w nierozerwalnym związku z rzeczywistością społeczną, a jednocześnie niebędącego jedynie kroniką filmową. przeczytaj recenzję

Triet tytułowej anatomii upadku dokonuje z niezwykłą precyzją. przeczytaj recenzję

Nie jest to kino łatwe, ale za to nagradzające za uwagę. Unika oczywistości i intryguje zmiennością. przeczytaj recenzję

Niemal cały film to sceny dialogowe, bohaterowie albo siedzą, albo spacerują, no i oczywiście piją alkohol. przeczytaj recenzję

Rose Glass nakręciła rozrywkowe kino z dużym potencjałem na komercyjny sukces, jednak nieskładające na każdym kroku lennych hołdów grupom focusowym. przeczytaj recenzję