Filmy biografia

Bohaterem filmu jest Witold Pilecki, człowiek, który w czasie wojny dobrowolnie znalazł się w Auschwitz, aby zorganizować tam komórkę AK. Zadanie to wykonał, udało mu się z obozu wydostać, potem walczył w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie zorganizował w Polsce dla gen. Andersa siatkę informacyjną. Został aresztowany przez UB 5 maja 1947. Rok później został stracony w więzieniu na Rakowieckiej. Film przedstawia tragedię człowieka, który zdołał wyrwać się z rąk gestapo, ale pokonany został przez aparat przemocy PRL.

Dokument biograficzny o jednym z najwybitniejszych polskich polityków XX wieku.

Ten inscenizowany dokument opowiada o burzliwym życiu pewnego narkomana. Opowieść jest prowadzona przez narratora, który jest utożsamiany z głównym bohaterem. Film ma charakter biograficzny. Większość wydarzeń jest inscenizowana.

Dokumentalny portret Agnieszki Osieckiej – poetki, prozaiczki, reżyserki, autorki tekstów piosenek.

Jest to luźna impresja na temat biografii kanadyjskiego autora filmów eksperymentalnych - Arthura Lipsetta.

Biograficzna trylogia dokumentalna o życiu i twórczości Ingmara Bergmana bywa również wydawana w okrojonej wersji jako film pełnometrażowy. Część pierwsza przedstawia filmowy dorobek reżysera aż po "Sarabandę" z 2003 roku. W 2. części omówiono jego liczne przedstawienia teatralne. Trzecia część pokazuje prywatną rezydencję Bergmana na wyspie Fårö, gdzie wielki twórca zdradza szczegóły ze swojego życia osobistego.

Na podstawie relacji żony i przyjaciół przedstawione zostało bujne życie pisarza Marka Hłaski.

Tytułowy bohater, Tadeusz Dołęga-Mostowicz, był nie tylko patriotą, wybitnym publicystą i jednym z najpoczytniejszych pisarzy w międzywojniu (oraz współcześnie), ale także stanowił kogoś w rodzaju inżyniera ludzkich serc oraz umysłów. Jego los w sztuce Bukowskiego i Dancewicza poznajemy przez pryzmat dziejów niejakiego Stanisława Webera vel Stanisława Nowaka – rzekomego pierwowzoru powieściowego Nikodema Dyzmy. I choć życie pisarza przerwały tragiczne, niewyjaśnione zresztą do dziś wydarzenia, to wykreowany przez niego człowiek z awansu typowy karierowicz nie tylko przetrwał zagładę przedwojennego świata, ale i święci triumfy w każdej kolejnej epoce: zarówno więc w PRL-u, jak i współcześnie. O tym wszystkim, a zatem o obyczajowości i polityczności życia w Polsce dwudziestowiecznej, a także o niezliczonych romansach pisarza wpierw uwielbianego, a w Polsce Ludowej krytykowanego i, w końcu, zakazanego opowiada wspaniale obsadzony i brawurowo zagrany spektakl „Dołęga-Mostowicz. Kiedy zamykam oczy”.

Dokument poświęcony Janowi Kaczmarkowi, satyrykowi związanemu z kabaretem Elita oraz ze Studiem 202.

Monodram Doroty Landowskiej na motywach książki Angeliki Kuźniak „Stryjeńska. Diabli nadali”. Scenariusz spektaklu napisała Anna Duda. Zasadnicza oś akcji w spektaklu „Stryjeńska. Let's dance Zofia”, została oparta na dramatycznych losach Zofii Stryjeńskiej, najbardziej znanej – obok Tamary Łempickiej – polskiej plastyczki dwudziestolecia międzywojennego, przedstawicielki art deco. Dorota Landowska buduje portret artystki, zmagającej się z rzeczywistością, w której nie istniała możliwości rozwoju artystycznego i zawodowego dla kobiety. Landowska przenosi na scenę historia życia Stryjeńskiej, podejmując szereg aktualnych tematów – feminizm, przemijanie, łączenie życia prywatnego z niezależnością twórczą, nieszczęśliwą miłością, schizofrenią, stratą. Ale przede wszystkim buduje portret kobiety niezależnej, której pragnieniem jest żyć i tworzyć.