Filmy nowe kino niemieckie

Maria Braun to matka-Niemka, symbol odradzających się z gruzów Niemiec, upadłej godności narodowej, szukającej ratunku w odbudowie gospodarki. Jej małżeństwo trwało jeden dzień i dwie noce, później na długie lata utraciła męża, który poszedł na front wschodni, by w końcu znaleźć się w sowieckim łagrze. Maria Braun zdaje się ucieleśniać najgłębsze upodlenie Niemców w powojennej rzeczywistości zniszczeń, nędzy i głodu, w okresie dewaluacji wszelkich wartości, także kulturalnych i moralnych. Maria nie jest zła ani zepsuta, po prostu chce przeżyć i doczekać powrotu swego Hermanna. Jednak złamanie zasad etycznych prowadzi do postępującej deprawacji.

Film wzorowany na losach Anny Walentynowicz. Wzorowa pracownica stoczni dojrzewa do działalności opozycyjnej. Podczas wydarzeń 1970 roku dziesiątki osób zostaje zastrzelonych, a ona sama w więzieniu jest maltretowana. Przezwycięża jednak swój strach, bezustannie przechytrza Służbę Bezpieczeństwa i kolportuje teksty Solidarności na terenie zakładu.

Scenariusz filmu powstał na podstawie powieści szwajcarskiego prozaika Maxa Frischa. Główny bohater, Amerykanin Walter Faber, jest pięćdziesięcioletnim inżynierem, kosmopolitą, który z ramienia UNESCO podróżuje po świecie. Podczas jednej z podróży spotyka brata swego dawnego przyjaciela, którego postanawia odwiedzić. Przyjeżdża jednak zbyt późno – jego przyjaciel właśnie popełnił samobójstwo. Udaje się więc w kolejną podróż służbową, podczas której ma nadzieję znaleźć czas na rozmyślanie o swoim życiu. Zamiast tego, na pokładzie statku, którym płynie, poznaje młodą i zachwycającą Sabeth. Kobieta przypomina mu jego pierwszą miłość, Hannę. Zakochuje się w niej i razem podróżują przez Europę do domu Sabeth w Grecji. Na miejscu odkrywa, że Sabeth jest córką Hanny.

8 - tyle zadań postawiła sobie Organizacja Narodów Zjednoczonych w 2000 roku. Były wśród nich m. in. emancypacja kobiet oraz zapobieganie klęsce głodu. Producenci zatrudnili ośmiu reżyserów, z których każdy opowiada jedną krótką historię. Wszystkie razem tworzą ten film przypominając o obietnicach, które nie zostały zrealizowane...

Ekscentryczna projektantka mody, Petra von Kant, ma za sobą nieudane kontakty z mężczyznami i decyduje się na związki z kobietami. Petra zachowuje się jak emancypantka, jednak wciąż od nowa przeżywa rozczarowania. Kameralny, po mistrzowsku zrobiony film o ludzkich słabościach, zależnościach, namiętnościach i zwątpieniach.

Ali, jest marokańskim pracownikiem po trzydziestce, Emmi, jest 60-letnią owdowiałą sprzątaczką. Ich drogi krzyżują się w barze, w którym kobieta schroniła się przed deszczem. Zafascynowana egzotyczną muzyką daje się namówić do tańca właśnie Alemu. On ją później odprowadza do domu, tak rozwija się przyjaźń, potem romans i ostatecznie decydują się na ślub. Ale niestety dopiero wtedy zaczynają się kłopoty.

Historia Francuza (Philippe Torreton), który wyrusza w podróż swego życia do Azji Środkowej. Mimo, że w trakcie wyprawy psuje mu się samochód, postanawia kontynuować wędrówkę. Czeka go podróż pełna magii i tajemnic. Na swej drodze spotyka niezwykłe postaci, od szamana po piękną Ulzhan (Ayanat Ksenbai). Po wielu perypetiach, często groteskowych, a kiedy indziej poetyckich odnajduje upragniony cel życia i… swojego anioła.

Antarktyda w filmie Herzoga znajduje nowy wymiar i znaczenie. Południowe krańce naszego świata są magnesem dla plejady gwiazd nauki, którym znudziła się postindustrialna cywilizacja codzienności. Naukowcy pracują tu dla ludzkości, która wkrótce… ma opuścić Ziemię. Reżyser stawia pytania o to, kim są, jakie są ich marzenia. Jego bohaterowie są dość ekscentryczni. Elektryczne gitary na dachu stacji naukowej oddalonej o dziesiątki kilometrów od głównego miasteczka, to tylko jeden z wielu przykładów ich indywidualizmu. Hydraulik, wywodzący się z królewskiej rodziny Azteków czy filozof pracujący jako operator koparki, to inny przykład elitarności tego miejsca. Swoboda, z jaką o swojej pracy i jej wyjątkowym charakterze opowiadają, fascynuje i odzwierciedla ich wewnętrzną wolność. W Mc Murdo, głównej bazie naukowej, która przypomina miasteczko górnicze, nadal stoi dom zbudowany w 1901 roku przez pierwszych zdobywców Antarktydy, Scotta i Shackletona. Herzog pokazuje materiały archiwalne, nadając drugi wymiar oglądanej teraźniejszości. Sposób przedstawiania przyrody Bieguna Południowego i łączenie go ze specyficzną ścieżką dżwiękową dają poczucie zbliżania się do tajemnicy. Na początku filmu dowiadujemy się, że nie będzie to kolejny film o pingwinach. Jednak pewien zagubiony pingwin odciśnie piętno na tym filmie.

Palermo Shooting to łamiący stereotypy "romantyczny thriller". Kolejny film o mieście; opowieść o Palermo, ale również o miłości, życiu, śmierci, uzupełniona jak zwykle u tego reżysera doskonałą muzyką. Nieoczekiwany wizerunek najbardziej mafijnego miasta na świecie, opowiadającego swoją historię własnym językiem i rytmem.

Film nie przedstawia pełnej biografii świętej. Oglądamy ją w momentach kluczowych dla zrozumienia jej działalności i poglądów, od chwili kiedy jako ośmioletnia dziewczynka została oddana na wychowanie do klasztoru, aż do decyzji o podjęcia podróży misyjnych w wieku 60 lat. A warto zaznaczyć, że trwały one prawie 13 lat. Hildegarda podróżowała i modliła się w tym czasie w wielu klasztorach i katedrach ówczesnej Europy. Z filmu wyłania się fascynujący obraz świętej, która pokorna wobec Boga, potrafiła jednocześnie postawić na swoim spotykając się z niezrozumieniem swoich przełożonych. Jej droga do uznania wizji i świętości, podobnie jak w przypadku innych świętych nie była przecież łatwa. Często pozostawała w konflikcie z przełożonymi, z którymi nieraz wdawała się w polemikę, a jej wizje, co oglądamy w filmie, wielu uznawało za fałszywe lub pochodzące od Diabła. Oglądając film nie można nie zwrócić uwagi na jego ścieżkę muzyczną, w której wykorzystano kompozycje św. Hildegardy.